Τι κι αν η ζωή μού χαμογέλασε
στα μισά του δρόμου σαν βγήκα
και μπήκα στο κενό;
Τι κι αν στις φλέβες μου άρχισε να τρέχει η χλωμάδα;
Μια σκοτεινή γωνιά δώστε μου γιομάτη κόσμο... κόσμο άλλαλο....
Δε θέλω χαμόγελα μες στην καταστροφή!
Κάποιος χορεύει πάνω σε πτώματα ιδεών...
Είναι γλυκός ο θάνατος σαν πεθαίνεις με την αγάπη σου....
είναι πικρός ο θάνατος σαν πεθαίνεις με τις ιδέες σου....
Η ζωή μια αρμύρα πασπαλισμένη με ζάχαρη...
Η ζωή ένα δάκρυ λερωμένο με λάσπη....
Η ψυχή μια φωνή φλογισμένη που καίει,
μέσα στις στάχτες του Φοίνικα...
Μια πίκρ'ανείπωτη έγινα
και βγήκα στον κόσμο σεργιάνι...
Απλώθηκα σα ρόγχος
κι έσφιξα τα στήθη των δικαίων
12:50 π.μ. 03/07/02
|
|
